Godišnjica smrti komandanta Asima Bajrektarević – Hamze)
Asim Bajrektarević – Hamza, je bio na čelu jedinice “Hamza” sve do februara 1993. godine, nekad poslije “Munje ‘93”. Kad je počela “autonomija”, Asim je bio komandir SJB u Bužimu, pa komandir Specijalne policije u Cazinu. Nakon boravka u Cazinu i Bihaću, komandant Izet Nanić ga je 26. oktobra 1994. godine vratio u brigadu i postavio za komandanta Prvog bataljona. U 505. brigadi, u kojoj je obavljao razne dužnosti, ostao je do pogibije 28. septembra 1995. godine. Bataljon “Hamza” Asim je preuzeo 2. juna 1995. godine. Na postrojavanju jedinice 4. augusta 1995. godine, dan uoči svoje pogibije, komandant Nanić Asimu je predao ratnu zastavu novoformiranog bataljona.U toku rata tri je puta ranjavan. Prvi put 10. januara 1995, a drugi put 22. marta iste godine. Oba ranjavanja bila su na teritoriju općine Velika Kladuša, u borbama protiv paravojnih formacija Fikreta Abdića. Nakon trećeg teškog ranjavanja 28. septembra 1995. godine, na području Lušci Palanke u toku operacije “Sana ‘95”, isti je dan i podlegao. Posthumno mu je dodijeljeno priznanje, značka “Zlatni ljiljan”.
U rodnom gradu Asim je dobio i svoju ulicu. Sa suprugom Enisom imao je troje djece, sinove Harisa i Halima, te kćerku Eminu. Sahranjen je u porodičnom mezarju u rodnom naselju Kupusnica, u blizini sina Harisa, koji je poginuo u devetoj godini života kao civilna žrtva rata 1995. godine.
Kćerka Emina kaže da je život njenog oca Asima Bajrektarevića obilježen redom i disciplinom: “Kroz karate, a kasnije i tae kwon do, izgrađivao je svoju ličnost, a sve opet u duhu islama. Isticao se po dobroti i poštenju. Samo vjera u Allaha, dž.š., može čovjeku dati smirenost, odlučnost i hrabrost kakva je Asima odlikovala. Imao je principe i vrijednosti kojih se strogo pridržavao. Zahvaljujući svojim iznimnim karakternim vrlinama, uspijevao je ostvariti veliki psihološki i moralni utjecaj na druge borce. Za svoju vjeru islam i slobodnu Bosnu i Hercegovinu živio je, borio se i na kraju i poginuo.”
O Asimovoj bezrezervnoj odanosti narodu i domovini govori i činjenica da je početkom rata novac planiran za izgradnju porodične kuće uložio u nabavku oružja. Uz želju da postane šehid, koju je često iskazivao, Asimovoj supruzi Enisi posebno su ostale u sjećanju Asimove riječi nakon smrti sina Harisa (1987–1995): “Zadužila me je smrt djeteta, borit ću se do kraja, halalit ću njegov život i dat ću svoj za Bosnu i Hercegovinu.”
Asim Bajrektarević 28. septembra ranjen je u grudni koš. Geler mu je cijelom dužinom razderao lijevu komoru srca. Pored takve povrede, živio je nekoliko sati, što su doktori okarakterizirali kao svojevrstan medicinski fenomen. Posljednje riječi bile su mu: “Kako Allah odredi.” Preselio je na ahiret u istoj bolničkoj sobi i na istom krevetu na kojem je umro i njegov sin Haris.
Rahmet ti duši hrabri „Hamza”. Allah će spojiti tebe i tvoga sina kao šehide u Džennetu. Amin!
Izvor: stav.ba
