Jedan moj poznanik rastao se od žene s kojom je stekao djecu, pa ju je nastanio na gornji sprat, zajedno s djecom, a on je zauzeo donji sprat kuće. Plaćao je sve njezine režije i izdržavao ju je, a nije to morao. Prema svojoj bivšoj supruzi odnosio se tako velikodušno da njegove komšije nisu mogli ni pomisliti to da njih dvoje više ne žive zajedno.
Smatram da je ovaj čovjek jedan od onih što su dostigli krajnji stepen u primjeni Allahovih riječi: “I ne zaboravite ono dobro koje je među vama bilo…” (el-Bekara, 237).
Iz ovog se vidi da dobro i moral ipak nisu sasvim nestali.
(Omer el-Mukbil)

N-UM.com