Rukija Osmanović iz Višnjeva kod Travnika od svoje rahmetli majke naučila je tkati i plesti, a ovim zanatom bavi se više od dvadeset godina.
Kada starina ode, otići će i zanat. Slabo omladina hoće da uči, a ko hoće, nije teško naučiti – priča Rukija.
Ova vrijedna žena tka ponjave, staze, razne prostirke, plete pojaseve, džempere, vunene čarape, kape, te pravi jorgane.
U svojoj maloj radionici vunu od ovce pramenke pretvara u umjetnost koja ima praktičnu primjenu.
Vunu iščešlja, pa pripremi za dalju upotrebu. Najviše su joj se, kaže, u posljednje vrijeme tražili jastuci punjeni vunom, te jorgani.
Vunene čarape koštaju pet maraka, a voljela bih da su skuplje jer treba dva dana tri da se završe. Za vuneno ćebe treba 15 dana. Veliki vuneni jorgan je 120 maraka. Vuna je zdrava i dosta je tražena. Borim se i radim i imam – kaže Rukija.
hayat
