Islamski učenjaci razilaze se u vezi sa brojem rekata teravih-namaza.
Tirmizi ističe da su neki ashabi klanjali četrdeset jedan rekat teravije, jacije i vitr-namaza.
Imami Malik je govorio da je preporučljivo klanjati trideset osam rekata na ime jacije i teravije ili trideset šest, kako je bila praksa u Medini.
Nafi’ je rekao: “Meni poznati ashabi su klanjali trideset devet rekata uključujući, pored jacije i teravije, i vitr-namaz.” Većina se ipak opredijelila za teraviju od dvadeset rekata, ne računajući u taj broj jaciju i vitr-namaz. To je stav Omera, Alije, Abdullah b. Mes’uda, Ibn ebi Mulejke, Harisa Hamadanija, Ataa’ b. ebi Rebbaha, učenjaka Kufe, Ubejj b. Ka’ba i Ebu Hanife. (Opširnije vidjeti: “Sahihul Buhari”, prijevod i komentar Hasan Škapur, 3/169., Esan’ani, “Subulus-Selam”, 2/392 – 394, i Sejjid Sabik “Fikhus-Sunne”, 1/174.
Međutim, od Ebu Seleme b. Abdurrahmana, koji je pitao Aišu, r.a., navodi se vjerodostojna predaja o tome kakav je bio namaz Allahova Poslanika, s.a.v.s. U toj predaji se kaže:
كَانَتْ صَلَاةُ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ فِي رَمَضَانَ فَقَالَتْ مَا كَانَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهم عَلَيْهِ وَسَلَّمَ يَزِيدُ فِي رَمَضَانَ وَلَا فِي غَيْرِهِ عَلَى إِحْدَى عَشْرَةَ رَكْعَةً يُصَلِّي أَرْبَعًا فَلَا تَسَلْ عَنْ حُسْنِهِنَّ وَطُولِهِنَّ ثُمَّ يُصَلِّي أَرْبَعًا فَلَا تَسَلْ عَنْ حُسْنِهِنَّ وَطُولِهِنَّ ثُمَّ يُصَلِّي ثَلَاثًا .
“Nije povećavao preko jedanaest rekata u ramazanu a ni mimo ramazana. On klanjaše,” rekla je ona, “četiri rekata. Ne pitaj za njihovu ljepotu i dužinu. Potom bi opet klanjao četiri rekata, i ne pitaj za njihove ljepotu i dužinu, a iza toga bi klanjao tri rekata vitr-namaza.” (Buhari)
Na osnovu postojećih predaja o klanjanju teravih-namaza, po većini pravnika hanefijskog i hanbelijskog mezheba, teravija ima dvadeset rekata, a prema ostalim osam, na osnovu naprijed citiranog hadisa. Prema tome i 8 kao i 20 rekata ima svoje utemeljenje u praksi Allahova poslanika, s.a.v.s.
