Ismet Đuherić je Sijekovčanin, iako nije rođen u ovom selu. “Državljanstvo Sijekovca” je, kaže, stekao kada se oženio svojom suprugom Hanumicom, lijepom kćerkom mjesnog berberina.Po struci ekonomista, a po ubijeđenju Jugosloven, Ismet je u tada velikom, bogatom i prosperitetnom selu nadomak Bosanskog Broda brzo stekao mnogo prijatelja i među Srbima i Muslimanima i Hrvatima. Sijekovac je u to doba imao više od 1.500 stanovnika, zvali su ga Mali Pariz, ili Mala Moskva, piše Srpskinfo.
Kad se počelo zveckati oružjem, mnogi Sijekovčani i Brođani, pa i Srbi, pobjegli u inostrastvo, da izbjegnu rat. Ismet nije bježao, mada je bolje nego iko od njegovih komšija znao šta se sprema.
Ismet je, nakon početka rata, otišao u kasarnu u Derventi i kao rezervni oficir se stavio srpskoj vojsci.
U ljeto 1992. na inicijativu rezervnog kapetana Ismeta Đuherića, u selu Kulina kod Dervente, formirana je Samostalna jedinica “Meša Selimović”, koja je bila u sastavu 327. brigade, odnosno Prvog krajiškog korpusa Vojske RS. Jedinica je imala 120 boraca i skoro svi su bili Bošnjaci – muslimani, spremni da se bore za Republiku Srpsku.
Vodio je svoje prosrpske saborce do 1993. godine, kada je raspoređen u Rafineriju Brod, na radnu obavezu, a uz to je vodio I “rafinerijsku jedinicu”, radnički bataljon, koji je povremeno “čuvao liniju”.
Tako je dočekao i kraj rata, a potom i penziju. Ostao je u svom Sijekovcu. Ostao je i politički aktivan, bio je predsjednik Skupštine opštine Bord, a godinama je predsjednik Mjesne zajednice u Sijekovcu. Bio je član Socijalističke partije, danas je u Dodikovom SNSD.
– Jugoslavije više nema, ali ja imam pravo da budem što hoću i da žalim za svojom Jugom. Danas sam za Republiku Srpsku. A i za BiH sam, ako tako mora. Volio bih da Republika Srpske stekne veći stepen samostalnosti – kaže Ismet.
Saff.ba
