U poslednjem vremenu, jedan od značajnijih susreta u političkoj sferi Bosne i Hercegovine bio je sastanak između Aleksandra Goganovića, zamjenika ministra odbrane u Vijeću ministara, i Igora Kalabuhova, ruskog ambasadora u BiH. Ovaj susret je održan u kontekstu jačanja veza između Republike Srpske i Ruske Federacije, a tema razgovora obuhvatila je nekoliko važnih pitanja koja se tiču regionalne stabilnosti i odnosa između dve države.
Na sastanku je posebno naglašeno poštovanje suvereniteta i teritorijalnog integriteta BiH, u skladu sa Dejtonskim mirovnim sporazumom. Ovaj sporazum je temelj za funkcionalnu državu BiH, jer se zasniva na ravnoteži prava i interesa tri konstitutivna naroda i dva entiteta. Kalabuhov i Goganović su se složili da je od ključne važnosti da sve strane, kako domaće, tako i međunarodne, poštuju ovaj okvir i da se odluke donose u skladu sa dejtonskim principima, odnosno uz saglasnost oba entiteta i tri naroda.
Osim političkih tema, razgovarano je i o obilježavanju 80. godišnjice Dana pobjede nad fašizmom, što je bio povod za razmatranje šireg konteksta međunarodnih odnosa i uloge Rusije u globalnoj politici. Sam susret je bio prilika za izrazivanje podrške Republici Srpskoj, koja je, prema riječima Kalabuhova, deo stabilnosti Balkana i važan partner Rusije.
Ovaj sastanak dolazi u vreme kada su odnosi između Srpske i Rusije na visokom nivou, što je često isticano u političkim izjavama, a sam Milorad Dodik, predsjednik Republike Srpske, u više navrata se sastajao s ruskim liderom Vladimirom Putinom, što dodatno potvrđuje ove bliske političke veze. Dodikovi sastanci s Putinom smatrani su ključnim za jačanje bilateralnih odnosa, a ruska podrška u međunarodnim forumima često dolazi kao rezultat ovih susreta.
Iako su se složili u pogledu suvereniteta BiH i Dejtonskog sporazuma, ovaj sastanak nije bio bez svojih kontroverzi. Mnogi analitičari i političari u BiH postavljaju pitanje uticaja Rusije na unutrašnje političke procese, posebno u kontekstu Ruske pomoći Srpskoj u međunarodnim odnosima i obavezama prema međunarodnim institucijama. S obzirom na trenutne političke napetosti u regionu, ovakvi susreti mogu biti percipirani kao pokušaj da se stekne podrška za separatističke težnje unutar BiH, što je često tema o kojoj se raspravlja u javnosti.
Iako susreti između zvaničnika Republike Srpske i Rusije mogu izgledati kao prilika za jačanje političkih veza, u isto vreme oni izazivaju i sumnje u političkoj javnosti. Kritičari smatraju da bi ovakvi susreti mogli dovesti do daljih tenzija unutar BiH, jer se u javnosti povremeno pojavljuju optužbe za podršku secesionističkim težnjama koje bi mogle ugroziti jedinstvo zemlje. Takođe, postoji zabrinutost da ovakvi susreti mogu stvoriti atmosferu u kojoj će Republika Srpska sve više gledati prema Rusiji kao zaštitniku svojih interesa, čime bi mogla dodatno pogoršati odnose sa drugim entitetima u BiH, ali i sa međunarodnim partnerima, uključujući Evropsku uniju i NATO.
U zaključku, sastanak Goganovića i Kalabuhova ima značajnu političku težinu, jer ukazuje na trajne veze između Republike Srpske i Rusije, ali i na potrebu za ravnotežom u međunarodnim odnosima. Iako su se sagovornici složili oko važnosti Dejtonskog sporazuma, istovremeno treba pažljivo pratiti dalji razvoj političkih i međunarodnih odnosa, jer bi svaki korak ka dodatnoj integraciji Srpske u ruski politički okvir mogao imati dugoročne posledice na unutrašnju stabilnost BiH.
Osim političkih i simboličkih dimenzija koje ovaj sastanak nosi, on otvara i širu diskusiju o strateškoj orijentaciji Bosne i Hercegovine u savremenim međunarodnim okolnostima. Dok se jedan dio zemlje zalaže za snažniju integraciju sa evropskim i euroatlantskim institucijama, drugi dio pokazuje sve izraženije simpatije prema državama koje se protive zapadnoj dominaciji u globalnoj politici, prvenstveno prema Rusiji. U tom kontekstu, posjeta ruskog ambasadora i njegovi kontakti sa zvaničnicima iz Republike Srpske dobijaju dodatnu težinu jer impliciraju alternativne političke tokove i potencijalno otvaraju vrata za nove savezništva van zapadnog bloka. Međutim, ovakve relacije ne mogu biti posmatrane izolovano od šireg konteksta – one se dešavaju u momentima kada je međunarodni poredak duboko polarizovan, a BiH, kao kompleksna i višeslojna država, mora pažljivo balansirati između različitih interesa. Stoga, iako se ovi kontakti predstavljaju kao izraz prijateljskih odnosa, oni istovremeno nameću potrebu za institucionalnom budnošću, diplomatskom jasnoćom i unutrašnjim političkim konsenzusom, kako bi se izbjegle podjele koje mogu dodatno destabilizovati ionako krhku ravnotežu unutar Bosne i Hercegovine.
